გაიღიმეთ, ქალბატონო, განა თქვენი
სახის მწუხრით გადაჩრდილვა შეიძლება?!
გაიღიმეთ, მერე ალბათ ყველა დარდი,
სულ უბრალოდ, მოგონებით შეიცვლება.
ამ სიცივეს და სექტემბრის ყვითელ ფოთლებს,
აურიეთ,აურიეთ ნაბიჯები,
ნუ გგონიათ სიყვარული აღარ მოვა,
ნუ გგონიათ მარტოობით დაისჯებით.
რა კარგია, ქალბატონო, აი უკვე,
მაგ თვალებში ვარსკვლავები აციმციმდნენ,
აი, ასე მოგაწოდებთ თბილ-თბილ სიტყვებს,
თქვენ უბრალოდ ეცადეთ და დაიჭირეთ.
წვიმის სეზონს გადავურჩით, ახლა უკვე,
ნელა-ნელა შემოდგომა გვეპარება.
თქვენ იცით, რომ სევდიანი ისტორია,
სათითაოდ მოიზომეს მეძავებმა?!
გაიღიმეთ, ჩათვალეთ, რომ ბრძანებაა,
ვაჟკაცურად ეცადეთ და შეასრულეთ.
მე კი, ისე, ოქროს თევზის დასაჭერად,
თან გავყვები ძველთბილისელ მებადურებს...
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!