Mos ma kërko mëshirën mua,asaj që vetëm goditje i dhurove,
mos i'u përkul gjunjëve të mij,
shpinda yte me gjemba dallohet edhe nga shkëmbi më i lartë
për ditët që lam pas mall mos ndiej,
më kishe,
isha si ajo gonxhe trandofili në duart e tua,
të cilën ti....e këpute,
s'e kështu medalja yte e forcës në qafë do të të varej
kur shpirti mu ça si ajo copëz letre e ndarë në dysh
mendja pendesës s'ti trokiti
Forca lodhej shpesh së më qëndruari pranë,
por unë vazhdoja...
vazhdoja asaj t'i thërrisja,
e ajo e palodhur më vinte njëlloj
si ajo flutur kur rehatohet mbi një dru
Koha,disa mesazhe m'i dha që ti kapërdija
aspak të lehtë s'e kisha,isha pa ty
duart e mija i bëra top,fshiva lotët e mij,
e më pas sikurse ajo perëndesh forceje
eca para pa u kthyer pas
Sot jam po ajo femër që zemrën akoma e ka tek ti
me të vetmin ndryshim që ty po të dhemb,
unë....nuk po kthehem pas.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!