При нагло светло, во темната кујна пред некој ден, го укочи пајакот на бојлерот над мијалникот. Пајакот не е добро да го убиеш, рекле нашите претци, зашто тој е чувар на куќата.
Но, нешто не ми даваше мир, па така само малку го попрскав со вода, онака со врвовите од прстите, два - три пати. Се собра така затекнат во незнаење дека околу мијалникот во кујната не може да се плете мрежа.

Ме гледаше така со својот едноставен облик на живот и којзнае како му се причинав ... можеби злонамерно.?!

Трепкаше така на мене, којзнае дали има очи. Во траума е, на ниво на својата психа, ако воопшто ја поседува.

Престанав да го прскам со вода, го изгаснав светлото и излегов.

После веќе не ми паѓаше ни на памет. Исто така ни причината поради која влегов во кујната.