Miki Cash Out Arsovski's blog

Одам често на службени патувања. Сакам и од оние другите, но за чудо и за некој смешен инает на светот, по драги ми се службените. Тогаш повеќе знам да се опуштам и да уживам во несекојдневието. Редовно ме влечкаат по возови, авиони, комбиња, автобуси и автомобили. Секогаш си седам до прозор и се надевам дека дури и таму ќе го видам нејзиниот лик. Во секое зафрлено селце на крајот на светот ми се допаѓа кога приказната каде таа се појавува и соопштува дека ете на тој ѓаволов `рт има роднини и токму тогаш е во посета. На враќање во полумракот…

Секогаш некој за некого е убава реплика на предходното
или само копија за мене и твоето,божем светот застанал
Секому за некоја убава страна аплауз без очи
...каде животот застанал?

Живеам живот без тело,жнеам жито без сено
на буквата,на буквата...измисли ја
За твојата убава душа однапред напишано дело
расказ,песна или слик за твоето нецело

Треба да кажам оти сакам да заврши
или поклони небесни од допири да покажам,кој си ти?
Поклон завиткан во ефтина хартија
без убавина за тело,секогаш некој друг за моето убаво дело

Замисли,еден нов акорд прави песна
еден нов збор и азбука
И којзнае уште…

Внимателно чекорев по тротоарот, вешто трудејќи се да ги избегнам не толку ретките вирчиња преполни со сета градска нечистотија. Не ми сметаа дождовните капки на лицето, косата и облеката, ама ми сметаше таа збрана нечистотија во едно мало место. Го сакам дождот. Ме опушта и ме насмевнува, онака единствено, разбирливо само за мене. И кога...не можам да им поверувам на своите очи...Максимално забрзана кола се приближува. До мене преполн контејнер, од едната страна, а од другата улица. Немам каде (освен ако не се пикнам во сето ѓубре на моите соседи, а и мое, нормално). Е нема, нека ме прска. Замижувам…

.postoi neshto posvetlo od sonceto na neboto i najsjajnata zvezda,postoi svetlost,poinakva vid na najdenska svetlost,koga gi otvoram gi otvoram moite ochi najshiroko za taa svetlost ,i ima edno mesto, najtoplo mesto vo srceto moe...postoi i nadez pojaka nadez i verba od taa vo boga...i koga znam sigurno znam deka ne odam nikogash osamen i so talkanje bez smislata na zivotot.
Postoi bolka poinakov vid na bolka,koga bolkata e negova posakuvam mesto nego da sum bolen...
Koga ja baram magijata,a taa e tolku blisku do mene,i od koga vremeto postoi ke postoi i patot,i se prashuvam dali postoi neshto povredno i…

Застанувам и се трудам да погледнам во длабочината на вистината, да сфатам што значи губењето на луцидноста и обидот на мислите да се скротат една со друга. Трагам по суштината на кажаното, барам одговор на секоја состојба која може да ти го помрачи моментот на рационални одлуки.
Ме збуна моментот, ме побрка збрканоста на она што го видов, застанав уште еднаш и си дадов шанса да си разјаснам. Побарав уште еден пар очи кои можеби подобро ќе видат, кои од другата страна подлабоко ќе проценат. Сеуште на моите не им поверував, не верував во резултатот.
Ја разбирам упорноста, ја…

И доаѓаш дома од целиот тој пат, исцрпен и со болка во малиот прст на левата нога, ги симнуваш од врат сите потешкотии од патот заедно со торбата од двесте кила, и ја бараш на неа. За чудо таа е некаде во близина со некој кој не го познаваш. Одиш да ја видиш, таа вели дека не знаела кога си доаѓаш па уште има дрскост да го прикаже и него пред мојот лик. Бара и да не се лутам. Не можам да верувам дека ми се случува ова. Но, времето лечи многу работи. Само едно нешто не лечи. Машката глупавост.…

Без избор со ист збор и изговор без смисол
повод мирен и тивок но никако на исто ниво
далеку од мене кога ти огледало ќе земеш
осеќаш ли терет во себе дали мислиш си посебен?
а проследен и победен на крај на светот одведен
доведен во подземје каде сум останал доследен
проблем голем е то шо те носев тебе во себе
но прости се заборави дека те сакав од се повеќе.
па ослободи ме од болка од кошмар од вакви мисли
ослободи ме од злоба сум добар со факти чисти
кој кого користи и од почеток се си осмислил
на крајот се да остави на се да заборави.
останав слеп до…

Да им се заблагодариме на Злобните!....да не беа тие, не ќе знаевме колку Вредиме!....Да им се заблагодариме на Љубоморните....зашто ни покажаа колку повеќе од нив можеме!....Им благодариме и на Итрите....не научија колку вреди да бидеме Мудри!....Да им заблагодариме на изгубените.....зашто ни покажаа дека чекориме на Вистинскиот пат!...Нека гледаат во нашата Иднина, како што гледаа и во нашето Минато!...Ние можеме!...и ќе Успееме!!!

Дневник на плавушу:
""Пројдесва три године како се уселисмо у стан с'с Пецета,па лани решисмо да ги сменимо онија стари дрвени прозори с'с нови и тој онија "LCD" прозори,не беееее "HPV" бесва или па "PVC" ??? Ма поима немам важно с'с нови де!
Прозори су супер-екстра,уштедисмо некоју миљарду од струју и све беше добро до пред некој д'н к'д ми врте директор на туј фирму куде што ги земасмо прозори и замисли вика ми дека прошла цела година а ми још несмо ги платиле прозори !
Мене притисак ми рипна у плафон...Ц,ц,ц,ц...па дали е он тачан ? Присобра се некако и му…

"Не сакам да минам два часа во театар или во кино за некој два часа да ми кажува како животот е тежок, трагичен и како сите ќе умреме. На мојот приватен потенцијален песимизам да ми го дотура уште и неговиот. Не сакам да излезам од театар полошо расположен отколку што сум бил кога сум влегол. Не сакам пораз, мрак и очај, затоа што нив доволно ги имам во опкружувањето, во државата, весниците, телевизиските извештаи, во сознанието дека нема ден а да не ви се јави некој со трагична приказна за свој познаник или пријател. И на крајот на таков ден…