Ги средувам мислите,ги одговарам многуте прашања во мојата глава,но секој одговор ми е празен,бесмислен.Зошто неможам да се откажам од неа?!Која е таа сила што ме држи во нејзините раце?!Зошто и покрај сите прекини,тешки моменти на осаменост и напуштања без збор,јас ја гледам како совршена?!Можеби само посакувам да е до мене,можеби се залажувам дека има чуства кон мене,можеби се изгубив во лавиринтот на сопствените чуства.Знам дека не сакам да ја изгубам,но незнам дали сакам повторно да го поминам истото,истата болка,солзи за истата особа.Кога би знаела дека не ја сакам,кога би знаела дека можам и без неа понатаму,би ми било многу полесно да ја завршам последната страна од нашата книга и да почнам да пишувам друга со многу посреќна содржина.

Like! 2