irinee's blog

ჩემი ანგელოზი ერთხელ უკვე ვიპოვე, მივწვდი კიდეც და ნაზად ჩამოვაშორე კიდეც ცას! შემდგომ თვეების მანძილზე გულით ვატარებდი, მაგრად მყავდა ჩახუტებული, რომ ისევ ცის მნათობლად არ ქცეულიყო, მაგრამ ანგელოზების ადგილი ცაშია და არა ჩემ გულში ან ვინმე სხვისაში!!!

სიკეთე და ბოროტება, სიყვარული და სიძულვილი, ეს ის…

ქალიწარმოიქმნაკაცისნეკნისგან.

არაფეხებისგან, რომდამცირებულიყოფილიყო, არცთავისგან, რომაღემატებოდესმას.

არამედგვერდისგან,

რომიყოსშენგვერდითდა

შენითანასწორი....

ნეტავ ვინა სთქვა, ვინ მოიგონა,

რომელს გაუწყრა ღმერთი?

სიყვარულიდან სიძულვილამდე

ნაბიჯიაო ერთი...

ერთი კი არა, ასი ათასი,

მთელი სიცოცხლე ალბათ,

თუ მართლა გიყვარს, რომ მოინდომო,

მაინც ვერ გალევ ამ გზას..

მონატრებიდან მოგონებამდე,

…

უდიდესი ბედნიერებაა ცხოვრობდე იმ ადამიანთა შორის,ვისაც შენ ძულხარ,როცა შენ არ გძულს ისინი.ბედნიერებაა იყო ღარიბი,როცა ირგვლივ მიწიერი სიმდიდრის მოხვეჭას ლამობენ,შენ კი თავისუფალი ხარ საშინელი სიტყვისგან,,ჩემია” ...

მიყვარს შენი სუნთქვა, მიყვარს შენი სუნი,

me tu vtirivar,nagdi cremli miosebs tvalebs,

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს,
შემოჩვეულ სევდას წვიმის ღვარი შლიდეს.
იფარავდეს შინდი შეციებულ ჩიტებს,
და შენ ჩემი დიდი სიყვარული გჭრდეს!
გიკითხავდე ლექსებს,არა ვგავდეთ დიდებს,
გიკოცნიდე დიდხანს საფერებელ თითებს,
მთელი ღამე მშვიდი,თბილი წვიმით წვიმდეს
და შენ ჩემი დიდი სიყვარული გჭირდეს!..

salami yvelas vinc am ambis kiTxvas daiwyebs!! Eseigi ra xdeba, kacs vaJi wamoezarda da jarSi gasaSvebi gauxda... erT sagamos mamam Camoisva biWi buxarTan da uTxra, Svilo Sen ukve wamoizarde da exla cxovrebaSi ori gza gaqvso: samxedroSi an gamogiZaxeben da an arao, Tu ar gamogiZaxes xo gigulavia da gigulaviao, Tu gamogiZaxes da iqac ori gza gaqvso: an frontze wagiyvanen an arao, Tu ar wagiyvanes xo gigulavia da gigulaviao, Tu wagiyvanes da iqac ori gza gaqvso: an wina frontze gagiSveben da an ukan dagtovebeno, Tu ukan dagtoves xo gigulavia da gigulaviao, Tu win gagiSves da iqac ori gza gaqvso: an mogklaven an…

იდევ ბანალურად დამთავრდა

ჩემი კიდევ ერთი რომანი...

ისევ ის ზღაპრები მოვყევი

რასაც თითქოს დღემდე მოვყავდი...

ასე ბილიკ-ბილიკ ნარბენს

ქარი მიწეწავს თმას,

წვიმას ნადევნები ცრემლი

ლოყას მისველებს კვლავ..

თითი მოეხვია კალამს

ფრაზა აღარ უცდის წამს,

თავში ირევიან ფიქრები

აზრებს არ უთმობენ გზას...

ისევ მივაყენე ტკივილი

შვება ვერ ვიპოვე ცად..

ახლა ცარიელ სივრცეში

უაზროდ დავეძებ კარს...

ყურს დღეს ფრინველთა გალობა

საამოდ აბრუებს კაცს,

მე კი გალობის ხმაშიც

სევდიანს ვიქარგავ წამს...

უფეროდ დავხატე ღრუბელი,

წვიმა მიმოვფანტე თან..

მზეც ჩამოვაშორე ზეცას და

ჩამუქდა უჟმური ცა..

ახლა კვლავ დავრჩი ჩემს "მე_სთან"

ვეღარვინ ვერ იღებს ხმას,

ფიქრები,

აზრები, კითხვები

ბურუსში კარგავენ კვალს...

მიზანი ვერ ჰპოვა აზრმა,

ფიქრმა შემონაცრა ცა,

არაფრის მთქმელი კითხვები

ისევ ირევიან გზად...