rennik's blog

...Życie choć piękne tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je
Życie choć piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć ...



Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności,
która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.
A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę,
przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje
piętno, które przypomina nam stale jacy
jesteśmy wobec niej bezsilni.
Śmierć zawsze przychodzi nie w porę,
czasam rano czasem wieczorem, ale zawsze
wtedy, gdy się jej nie spodziewasz.
Żyj swoim rytmem, pamiętaj o śmierci.


…

Dziś mi Ciebie brak... ale wiem że wrócisz... zawsze będę podążać za Tobą... jest wyznaczona droga do naszych serc... chciałbym Cię teraz widzieć Tu... przytulić...spojrzeć w twoje oczy i powiedzieć że Cię Kocham.... pragnę Cię widzieć teraz tu... mój jedyny cel to... Kochać Cię i być zawsze przy Tobie..

żyje się tylko chwilę a czas - jest przezroczystą perłą wypełnioną oddechem

a meble są kanciaste
a ciało - delikatne
a ziemia - wszędzie płaska
a niebo - nieosiągalne

miłość jest słowem
mózg - metalową skrzynką
nakręcaną codziennie
srebrnym kluczem ułudy

ciekawości by wiedzieć
pragnienia aby znać
pożądania by błyszczeć
uporu aby istnieć

a litość jest wątłym kwiatem
delikatnym kwiatem
który czasem zakwita w snach

nie wypełniony tobą mój pokój się nie kończy nie ma ścian ani okien mój niepokój o ciebie ogromnieje czcionkami maszyny śledzę urywany rytm twoich kroków i jestem bezsilna

i nie umiem ani pisać
ani kochać

tak bardzo cię kocham
mówiłam o tym wodzie
która biegła po ostrym żwirze
mówiłam o tym
promieniom słońca
to harfa grała
pod moim oddechem
muzyka
owijała ziemię
jak warstwa powietrza
i moje płuca
śpiewały
tak bardzo cię kocham
ziemia pocięta
złoto błękitnie złoto
i nagła czerwień
jak arteria która pękła
wypływająca krew
ziemia
tak bardzo cię kocham
położyłam usta na korze
chropowata kora
odpowiedziała pieszczotą
pisklęta ptasie
zakrzyczały w gniazdach
tak bardzo cię kocham
cienie
ostre cienie
ulice miast puste
gwiazdy śpiewają
tak bardzo tak bardzo cię kocham

Gdy mnie całujesz robi mi się gorąco Twe usta niczym dwa piórka Z uczuciem muskają mnie Twój języczek wzbudza podniecenie Aż dusza moja odlatuje w głąb Twego serca Czuję się wtedy tak wspaniale Jest boski, taki delikatny A zarazem tyle w nim energii Która przechodzi po mym ciele Każdy z nich jest tak cudowny Że wciąż czuję ich smak.

Roz­wiązu­jesz mnie jak kokardkę
na urodzi­nowym prezencie
zaglądając z uśmie­chem w oczy
kiedy ja w cieniu twoich dłoni
dźwiękiem spaz­ma­tycznej rozkoszy
błądzę w gorącej pościeli
i spełniasz mnie jak życzenie
jedną kroplą szam­pa­na która
spływa po mu­sujących ustach
słod­kim sma­kiem serca
świąteczny ogień w nas się tli
łza­mi szczęścia


jak liść dla drzewa
to­bie jestem.

zawsze...
gdy jes­teś w swoim świecie,
dłonie przy­tulają moc­niej
ges­tem i mową umysłu jakże najprościej

chwilą, wy­razić pragną wszys­tko
i słów nie pot­rze­ba, gdy tak blisko
to ust krawędzie, po­całun­kiem mówią
ro­zis­krzo­ne oczy, każdy gest śledzą

gdy przym­knięte tą chwilą,
jaszcze więcej mówią...
i wciąż bez lęku, do­tyk czują
na­wet to, cze­go już nie widzą...

gdy tak ciągle jeszcze w bieli,
po­woli wiat­rem, zni­kam w czerni...

...Życie choć piękne tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je
Życie choć piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć ...



Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności,
która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.
A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę,
przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje
piętno, które przypomina nam stale jacy
jesteśmy wobec niej bezsilni.
Śmierć zawsze przychodzi nie w porę,
czasam rano czasem wieczorem, ale zawsze
wtedy, gdy się jej nie spodziewasz.
Żyj swoim rytmem, pamiętaj o śmierci.



Człowiek umiera... Znowu za szybko!
…