CHABA7's blog
Sen poeziis idumal striqons Cawvdi, daZlie,tanjviT iwvoda, anaTebda Seni sanTeli,angelozs Tavi daexara grel pergamentze,da lurja cxenebs gaetacaT im Rames meri.daabijebdi da gawuxebda Ramis koSmari,ixvewebodi, oRond SenTvis emReraT rame,mgosans waqceuls da amirans sxvisTvis nawamebs,daWrili frTebiT migaqanebda sizmarSi Rame.mas mere uTovia ramdeni Turme...sulSi dazamTrda, magram cxovrebas,kvlavindeburad Rvinis aqvs Feri,Zinavs lxeulSi oTxad mokecil yofil angelozs.morgavs, iRviZebs, kvnesis da anCxlobs liuciferi.daRlil TvalebiT isev da isev saswauls eli,medeas baRebs daswoliaT bindi da nisli,qari gakivis, wiTel vardebs SecvliaT feri,da raSze mjdomi wminda giorgi sakinZes ixsnis.
ვიგრძენი ქსოვილებში გამახვიეს და ფრთხილად დამაწვინეს.ვერაფერს ვხედავდი, მხოლოდ ჩემი გულის ფეთქვა მესმოდა.
- გამარჯობა გულო!
- გაგიმარჯოს!
- სადა ვართი
- შენ დღეს იშვი და დღეიდან იწყებ ცხოვრებას.
- რას ნიშნავს ცხოვრებაი
- ცხოვრება სიყვარულისა და სიძულვილის ჭიდილია.
- ეს რაღააი
- მე რომ ასე გამალებით ვფეთქავ სიყვარულის ბრალია. შენზეა დამოკიდებული, რამდენადაც შემოუშვებ სიძულვილს ჩემში, იმდენად შევანელებ ფეთქვას.
- გამაცანი სიყვარული...
- ეს მე ვარ... ხომ მომიფრთხილდები, ხომ არ დაგავიწყდებიი! - ხმა ამოიღო სიყვარულმა.
- ნუ გეშინია, ყოველდღე გესაუბრები და... როგორც დამარიგებ ისე მოვიქცევი.
- მაშინ, გაახილე თვალები და უსმინე სხვებს...
....................................................................
გული სულ უფრო ნელა და ნელა ფეთქავდა. უცებ გაიღო კარი, ვიღაცა ფეხაკრეფით შემოვიდა და სწრაფად ჩაესო გულს.
- ვინა ხარი - იკითხა აძგერებულმა…
მითხარი დედი, ცხოვრება რაა დედიი რა არის ჩემთვის ცხოვრება დედიი... აღარც კი ვიცი დადგება კი ჩემთვის ხვალინდელი დღე... ცხოვრება რაა დედიი!
იცი დედიი გუშინ პირველად ვიგრძენი ტყვიის ძალა, როგორ მატკინა ხელი, ყველას ასე სტკენს დედიი... ხვალე ომია დედი, უნდა ვიბრძოლო, ჩემი სიცოცხლე ბეწვზე უნდა დავკიდო... პირველად უნდა შევიგრძნო სისხლის სურნელი დედი, პირველად უნდა გამოვუტანო განაჩენისხვებს. ახლა დედი, სწორედ ახლა უნდა დავფიქრდე ჩემ ცხოვრებაზე, ვინ იცის, იქნებ ვეღარასოდეს შევძლო ფიქრი დედი... იქნებ ბოლოჯერ ვხედავ შენს ლამაზ თვალებს, შენს თბილ მზერას და სიყვარულით აღსავსე სიტყვებს ბოლოჯერ ვისმენ დედი... მიტირებ დედიი შენი ცრემლებითგამათბობ დედიი... მიტირე დედი, მიტირე, ცრემლები მაინც დამრჩება შენგან დედი... შენ მაჩუქე…
ბედნიერი წუთები როცა გაიგეს ახალი სიცოცხლის დაბადების შესახეებ.. 9 თვეე ორი სულის ერთად სიარული ერთ სხეულში . წუთები როცა დედამიწას ევლინებოდა და დედა რომელიც თავისი შვილის თბილ ხელებზე ოცნებობდაა,,
რამდენიმე წუთი გავიდა და საავადმყოფო დუმილმა და მწუხარებამ შნთანთქა.
ბავშვს რომელსაც დედის მკლავებში თბილად უნდაა ჩასძინებოდა და დედის ლამაზი სახის ყურებისას ატირებოდა ქვეყნად მოვლენისთანავეე ღმერთთან წავიდა... ანგელოზებმა არ დასცალეს დედას შვიილის გულის ფეთქვისთვის მოესმინა.. არ დასცალდა შვილის პაწაწინა ხელებს შეხებოდა და შუბლი თავისი თბილი ტუჩებით გაეთბოოო.... ექიმები ვერაფერს ეუბნებიან დედა კი კვლავ გამალებით ელის შვილს რომელიც წამსვე გულში უნდა ჩაიკრას, ვერავინ ვერ უახლოვდება მას არავის უნდა მისთვის ტკივილის მიყენება. 15 წუთია რაც…
აი,უკვე დიდი გოგო ვარ! გადავწყვიტე, მარტომ გავაგრძელო ცხოვრება... ამიტომ სახლი დავიქირავე მშობლების სახლთან ახლოს...
ერთხელ, როცა შინ ვბრუნდებოდი, ჩემს პირდაპირ კარი ღია იყო... გამიკვირდა: 27 დეკემბერს ვის "დასცხა" და სახლის განიავება ვინ გადაწყვიტა-მეთქი. გამეცინა, თუმცა არ მივაქციე ყურადღება და ჩემს სახლში შევედი. ცოტა ხნის შემდეგ რაღაცამ შემაწუხა... ავდექი და გავედი მეზობლის სახლში, ჯერ კარზე დავაკაკუნე, თუმცა ხმა არავინ გამცა.. შევედი... დავინახე უბადრუკი ერთი ოთახი, არავითარი ავეჯი... ჩალეწილი მინები ფანჯრებზე...ერთ-ერთ ფანჯარასთან სკამი იდგა... ის იყო ამ სახლის ერთადერთი ავლადიდება.... ისიც მორყეული იყო, ჩემი ვარავუდით, რადგან ფეხები დაბრეცილი ჰქქონდა. მასზე იჯდა არანაკლებ ფეხებდაბრეცილი ბერიკაცი... თავი ხელებში ჩაერგო და ქვითინებდა... ისე იყო გართული, ვერც…
დილა. როგორ მეზარება ადგომა. თან დიდი ხუთშაბათია, და თან ,რა უბედურებაა დღეს ინგლისური. ინგლისურის წრეზე დავდივარ. დღიურში ვწერ და მეშინია არ გამომივიდეს ისე როგორც დღიურში წერენ, კი არავინ წაიკითხავს, მაგრამ მაინც, უბრალო მოთხოვნაა. ხოდა ახლა ავდექი და პირი დავიბანე. გონებაში გავიფიქრე, რა მაქვს დღეს დაგეგმილი, თან ეტყობა ფიქრი გამეწელა და დედაჩემის ხმამ გამომაფხიზლა- დამეკეტა ონკანი. დავკეტე, გამოვერკვიე ფიქრიდან და გავეშურე სამზარეულოსკენ. ბევრი არაფერი მიჭამია, ამ ბოლო დროს სულ არაფერს ვჭამ და შესაბამისად გავხდი. სამზარეულოდან გამოვედი, საათს შევხედე, დრო იყო მოვმზადებულიყავი, დიდი ხანია სახლიდან გარეთ არ გავსულვარ, დღეს კი გადავწყვიტე, მთელი ნათესაობა მომეარა. ჩაცმა დავიწყე, ამ დროს კიდევ ერთხელ ვიამაყე ადიდასით’’…